8

ده روز بستری بودم تا کم کم آروم شدم. خیلی خیلی آروم. از بیمارستان که اومدم بیرون یکی دیگه شده بودم. یه شب محسن داداش همون همکارم که فوت کرده بود بهم زنگ زد. گفت احسان رفته به خوابش و گفته :تورو خدا به فاطمه بگین آروم باشه که بتونم برم. محسن گفت احسان داره اذیت میشه. میدونم چقدر اذیت شدی. میدونم جای من تو رفتی جنازه ی داداشمو شناسایی کردی. میدونم چقدر این مدت واسه گرفتن حقش تلاش کردی اما تورو خدا آروم شو. نزار داداشم عذاب بکشه. گوشیو قطع کردم. تو تراس خونه نشسته بودم و تکیه داده بودم به دیوار. اشکام همینجور میومد پائین. یه نسیم خنکی میومد و شب قشنگی بود. آروم آروم شروع کردم تو دلم با احسان حرف زدن. گفتم احسان من خوبم. من آرومم احسان برو. و بعد واقعا حس کردم سبک شدم. چند وقت پیش خوابشو دیدم که با یه بغل گل رز قرمز اومده بود دیدنم.

دیگه نزاشتم کسی حالمو بفهمه. تمام روز شاد و آروم  نشون میدادم خودمو و شبا به محض اینکه رو تختم دراز میکشیدم اشکام راشون باز میشد. بابا بهم پیشنهاد کار داد، چاره ای نداشتم. با اینکه هیچوقت به خاطر اخلاق تند بابام نمیخواستم باهاش کار کنم اما قبول کردم. شدم مدیر حقوقی یکی از شرکتای تازه تاسیس بابا و شریکش. روزا راحت تر شده بودم. ساعتها در اتاقمو میبستم و در حین کار آهنگ گوش میدادم و اشک میریختم. پسر عمعه ام هم با ما کار میکرد، اون تنها کسی بود که اجازه داشت بدون در زدن وارد اتاقم شه، دوبار مچمو وقت گریه گرفت. گفتم سرما خوردم و بار سوم اومد بغلم کرد، گفت بچه ما با هم بزرگ شدیم من فرق گریه با سرماخوردگیتو میفهمم. من همیشه برادر تو بودم چی شده که اینقدر دور شدی که واسه داداشت حرف نمیزنی. خندیدم. گفتم دلم گرمه که هستی همین واسم کافیه. از اون روز هر جند شب یه بار با پسر عمه ام و دوست دخترش بعد از کار میرفتیم بیرون.

همون شبایی که تازه از بیمارستان مرخص شده بودم با وحید اشنا شدم. یه دنیا مهربونی، صبوری، عشق و احساس بود. با هم ساعتها راه میرفتیم، حرف میزدیم تئاتر میرفتیم. زندگیم دوباره رنگ گرفته بود. ساعتها از جطئیات له شده ی جنازه ی احسان باهاش  حرف میزدم  و اون در حالیکه منو تو آغوشش فشار میداد تو سکوت گوش میکرد. از حال بد روزای بعد از کار گفتم، از نامردی دوستام، از بی تفاوتی اطرافیانم. از همه چیز باهاش حرف میزدم. تا بغض میکردم میدیدم شمارش رو گوشیم افتاده و ازم میخواست برم پیشش. میرفتم و اون بود و من و یه دنیا اشک و یه آغوش باز. روزای فوق العاده ای داشتیم. خیلی باهم خوش بودیم. خیلی میخندیدیم. ماه اول دوستی که تموم شد ازم خواستگاری کرد.